Ik (Linda) heb de eerste twee blogs nog eens gelezen en het raakte me. Ik ben trots dat we dit op papier hebben gezet. En dat we zo kwetsbaar durven zijn. Daarom heb ik besloten om in deze blog nog meer de verdieping op te zoeken.

Traumatische levenservaringen
Ik ervaar steeds meer bij het schrijven van ons levensverhaal dat ik het goed wil doen. Ik wil dat het goed is voor jou, degene die dit leest. En dat het goed is voor de mensen uit onze directe omgeving. Mijn moeder, de ouders van Michel, de collega’s van Michel.

Dit is een patroon in mijn leven wat veelvuldig terugkomt en wat mij heel erg klein heeft gehouden in het leven. Door deze kritische stem heb ik mezelf heel klein gemaakt en was ik altijd erg bang voor de mening van een ander.

Dit is een rode draad die door mijn leven loopt. Sinds een aantal jaar is dit gevoel veel minder omdat ik dit getransformeerd heb. Ik heb zoveel innerlijk werk gedaan en een grote stap in mijn bewustzijn gezet. Met deze transformatie maakt het voor mij nu haalbaar om in mijn nieuwe identiteit te kunnen staan. Met andere woorden; ik ben nu de vrouw die ik werkelijk ben. De lagen in mijn geconditioneerde mind heb ik getransformeerd in een behulpzame mindset en heb een enorme groei doorgemaakt door met mijn intuïtie te gaan samenwerken.

Het goed willen doen is een goede eigenschap. Het blijft wel relatief. Wat goed voelt voor mij, hoeft voor jou niet goed te zijn. Met dit blog kunnen wij mensen raken omdat het heel persoonlijk is. En hier komt het gevoel vandaan dat ik het goed wil doen en niemand wil kwetsen. Het is een bewuste keuze van ons geweest om rauw en kwetsbaar te zijn omdat wij deze taboes willen doorbreken.

Kwetsbaar zijn is mijn kracht
Ik hou er van om eerlijk en kwetsbaar te zijn. Dit heeft mij in het leven al veel gebracht en ik krijg er heel veel inspiratie van. Eerlijk en kwetsbaar zijn is niet iets wat ik geleerd heb. Het werd me juist afgeleerd waar ik heel veel last van heb gehad in mijn leven. En nu zie ik het als een kans om als inspiratiebron te mogen fungeren voor mensen die ook open staan voor verandering.

Taboe doorbreken
Ik ben opgegroeid in een gezin waar eerlijk en kwetsbaar zijn niet de standaard was. Bij ons thuis werd er niet gepraat over gevoelens. Mijn ouders hebben dit natuurlijk nooit bewust zo gewild. Zij hadden toen geen idee en hadden zelf ook heel veel moeite om met hun gevoelens en emoties om te gaan. Dit hebben zij ook weer uit hun generatie meegekregen. Ik voel heel sterk dat ik op aarde ben gekomen om dit familietrauma te doorbreken. Ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid en ik heb in mijn jeugd het tegenovergestelde ervaren. Hoe het is om gevoelens weg te stoppen en niet jezelf te kunnen zijn was voor mij heel angstaanjagend en nu leef ik een compleet ander leven. Het leven wat voor mij bedoeld is met alle emoties en gevoelens die we als mens mogen ervaren.

Gevoelens en emoties
Ik voelde als jong meisje al dat ik anders was dan mijn ouders en broer. Ik was anders dan mijn andere familieleden. Ik had altijd sterk de behoefte om over mijn gevoel te praten. Door mijn opvoeding heb ik een conditionering ontwikkelt dat het gek is om over gevoelens te praten. Ik kreeg er last van dat het bij ons thuis nooit gezellig was. Er hing altijd een bepaalde spanning. De gespannen sfeer zorgde er voor dat we allemaal alert waren en elkaar in de gaten gingen houden. Niemand deed iets goed in de ogen van een ander. Ik heb heel vaak aangegeven dat er hulp gezocht moest worden. Maar dat werd niet gedaan. De angst was bij mijn ouders te groot om hiermee naar buiten te komen omdat de omgeving het niet mocht weten. Dit was voor mij traumatisch omdat ik me niet gezien voelde als kind.

Er werd veel vergeleken met anderen. Hierdoor werd de lat hoog gelegd en kreeg ik het beeld dat ik aan een bepaalde verwachting moest voldoen. Eén daarvan is dat mijn broer en mijn neven en nichten een hbo studie volgde en ik deed een mbo studie. De gesprekken gingen altijd over schoolprestaties en goed je best doen op school. Mijn haren gingen hier toen al van overeind staan omdat ik hier een andere mening over heb. Toen ik nog zo jong was durfde ik me niet uit te spreken. Met verjaardagen ging ik ook niet meer mee en ging ik naar mijn andere opa en oma waar ik wél mezelf kon zijn. Dat ik niet meer meeging naar verjaardagen was een reactie vanuit angst. Ik voelde me daar niet prettig bij. Meegaan naar die verjaardag en weer vernederd worden, ging voor mij een stap te ver en daarom besloot ik op jonge leeftijd al om voor mezelf te kiezen en niet meer mee te gaan.  Dit had niemand uit mijn omgeving in de gaten of er werd gedaan alsof het er niet was. Struisvogel-gedrag: kop in het zand en het probleem is er niet meer.

Problemen in ons gezin
Door deze ervaringen heb ik heel veel belemmerende overtuigingen ontwikkelt. Ik voelde me niet gezien en gehoord. Ik mocht er niet zijn want ik was de domste van de familie. Het is maar raar dat je iets niet kan. Je moet wel doen wat anderen doen want anders hoor je er niet bij. Ik ben niet goed genoeg want ik voldoe niet aan het perfecte plaatje. En zo kan ik er nog wel honderden opnoemen.

Ik voelde ook heel sterk dat ik mezelf kwijt was geraakt. Ik was een enorme ‘people pleaser’ en zag dat mijn ouders heel erg aan het worstelen waren met hun eigen gevoelens en die van elkaar. Ik vond het zielig voor mijn ouders maar dat was een verantwoordelijkheid die ik niet als kind kon dragen.

Door deze verantwoordelijkheid toch een beetje op mijn schouders te leggen werd mijn aanpassingsvermogen ontwikkelt. Mijn aanpassingsvermogen is gigantisch. Nu zie ik dat ook terug in mijn leven met Michel en Bella. Ik kan mij heel snel en makkelijk aanpassen en mijn eigen behoefte wegcijferen. Wat er soms voor zorgt dat ik niet doe wat ik wil doen. Dit zit zo verankerd in mijn brein dat hier heel veel innerlijk werk voor nodig is geweest. Dit doe ik nog steeds want soms merk ik op dat ik me weer volledig aanpas aan de situatie. Wat ook voor stress en spanning zorgt.

Het leven is een speeltuin
Nu zie ik het leven als een speeltuin. Je mag spelen, je mag leren, je mag ontdekken, je mag dingen anders doen, je mag het nog een keer doen, je mag het op jouw manier doen ook als dit niet gewenst is.

Met al die verwachtingen en labels die de maatschappij opplakt, worden de hokjes vanzelf gevormd. Misschien pas jij helemaal niet in het hokje (leven) waar je nu in zit. Ook als dit leven al 10, 20 of 30 jaar zo gaat mag je er nu voor kiezen om het anders te doen. Op de manier die bij jou past.

Laat je niet klein houden door je omgeving of door de opgelegde regels van de maatschappij. Het leven is bedoeld om te leren en te ontwikkelen. Het is niet erg als je je droom pas ontdekt als je al ouder bent.

Ik leef nu mijn ultiem gelukkige leven. Ik voel me zo vrij als een vogel. Je hebt gelezen dat dit wel anders is geweest. Ik heb jarenlang rondgelopen met de gedachten ‘is dit het nou?’. En ik wilde zo graag uit die mentale gevangenis breken maar ik heb heel lang niet geweten hoe ik dat moest doen.

Totdat ik genoeg pijn voelde en bijna geen reden meer zag om verder te leven. Toen was het tijd om het onmogelijke, mogelijk te maken. Ik heb gestreden om mezelf terug te vinden en ik ben nu de vrouw die ik altijd al wilde zijn. Ik ben zo dankbaar voor mijn levenslessen. Ook al waren ze zwaar en was het leven niet altijd makkelijk.

Nu wil ik jou inspireren om uit je mentale gevangenis te breken en het leven vorm te geven waar jij gelukkig van word. Want waar wacht je nog op?

Deze persoonlijke en kwetsbare verhalen deel ik met vertrouwen. Ik ga er vanuit dat je hier zorgvuldig mee omgaat en dat je er voor jezelf alles uithaalt zodat jij ook met je eigen persoonlijke groei aan de slag kunt gaan.

Wij zijn dit blog begonnen omdat wij onze droomreis met jullie willen delen. Volgend jaar gaan wij beginnen aan deze rondreis door Europa. Dit jaar gebruik ik dit blog om ons leven met je te delen. De voorbereidingen voor de reis gaan we ook delen. Het zal altijd weer een verrassing zijn als je een blog opent wat je te lezen krijgt.


Veel liefs van Linda